Naam: Ebel Dijkhuis en Stefan Adams   

Leeftijd: 65 jaar en 36 jaar    

Functie: Psychomotorisch therapeut   

Hoe lang werken jullie al voor het UCP?   

Stefan: Ik werk nu bijna vier jaar bij het UCP. Hiervoor heb ik bij Lentis gewerkt.      

Ebel: Ik werk al elf jaar bij het UCP. Hiervoor heb ik verschillende banen gehad. Ik ben begonnen als gymnastiekleraar en al snel daarna geschoold tot psychomotorisch therapeut. Daarna heb ik met name in de psychiatrie gewerkt en heb daarnaast ook lesgegeven in Psychomotorische Therapie (PMT) op een Hogeschool. Voor ik bij het UCP kwam heb ik twintig jaar bij GGZ Friesland gewerkt.   

Waar werken jullie op dit moment?

Stefan: Wij werken in een noodgebouw: bij de klinieken de achterdeur uit. Een stukje door de buitenlucht en dan ben je er.  

Ebel: Dit noodgebouw staat er al meer dan tien jaar, terwijl het ooit als noodoplossing werd bedacht. Dat is alweer even geleden dus!    

Hoe vinden jullie het om bij het UCP te werken?

Stefan: Heel prettig, ik ervaar veel vrijheid en diversiteit in doelgroepen. Er valt erg veel te leren, dat haal ik allemaal uit mijn werk.      

Ebel: Ik vind het leuk om hier te werken, de laatste jaren voor de afdeling Soma en Psyche. Dat was in eerste instantie nieuw voor mij maar ik vind het leuk om mijzelf te ontwikkelen en ervaar veel vrijheid om de therapie zo in te richten zoals die mij het beste lijkt. Daarnaast hebben we een gezellig PMT-team en heb ik een fijn behandelteam. We hebben als PMT-team wel veel meegemaakt rondom de wisselingen van leidinggevenden waardoor er veel is blijven liggen op het gebied van teamontwikkeling. Qua teamgericht beleid en communicatie tussen bestuur en werkvloer is er nog zeker ruimte voor verbetering.   

Stefan: Dat beaam ik! 

Waar kijken jullie naar uit in het nieuwe gebouw?

Stefan: De mogelijkheden van de ruimtes. Waar we nu zitten zijn we best beperkt in werkvormen die we kunnen doen: we kunnen er misschien nét een net ophangen. De huidige ruimtes zijn erg gehorig: bij elke regenbui klinkt het alsof je in een tent zit. Dat kan soms afleiden van de therapie, maar soms gebruiken we het ook juist bij onze oefeningen.       

Ebel: Ik ben meerdere jaren betrokken geweest bij het ontwerp van de PMT-ruimtes. Veel van wat wij wilden, is meegenomen in het ontwerp. Ik kijk er echt naar uit: er zijn veel meer mogelijkheden. Er is een klimmuur en je kunt allerlei sportattributen ophangen aan het plafond. De akoestiek is beter en de zalen zijn sfeervol*. Ik nodig iedereen uit om eens te komen kijken en ervaren.     

Stefan: In het oude gebouw voel ik me soms afgekoppeld van de rest van het UCP. Ik ben blij dat we meer zichtbaarheid krijgen in het nieuwe gebouw. De centrale ligging van de therapieruimtes zorgt voor meer betrokkenheid.   

* In het nieuwe gebouw was één van de eisen een goede akoestiek. De gymzalen zijn voorbeeld waarbij dit heel goed gelukt is. De akoestiek is daar zo goed door de toepassing van een speciale wand. 

Zijn jullie ergens sceptisch over?

Ebel: Op dit moment hebben wij naast de PMT-ruimtes vier kantoren waar wij met zijn achten gebruik van maken. Straks krijgen wij slechts één kantoor tot onze beschikking. We moeten maar even kijken hoe dat loopt. De therapieruimtes zijn ook voorzien van een bureau, een beeldscherm en een stoel. Ik denk dat het erop neer komt dat we hier ook veel zullen zitten**.        

Stefan: Mezelf concentreren tijdens het schrijven van rapportages in een kantoor met meerdere collega’s wordt een leuke uitdaging.  Ben benieuwd hoe dat gaat uitpakken.       

Ebel: Ik ben ook benieuwd hoe de verandering in patiëntenstromen gaat verlopen. Aanmelden als patiënt moet straks via een middels QR-code bij een aanmeldzuil, waarna je wordt opgeroepen - het wordt meer geautomatiseerd. Ik ben benieuwd hoe de patiënten hierop gaan reageren.    

** Door het creëren van werkplekken op verschillende plekken is er meer flexibiliteit. Je kunt makkelijker tijdens een therapiesessie dingen uitwerken of laten zien aan de patiënt, maar je kunt je er ook terugtrekken als je je moet kunnen concentreren.     

Wat moet er worden meegenomen naar het nieuwe gebouw?

Ebel: De kantoorruimtes zijn nu nog behoorlijk steriel. Soms heb je een paar persoonlijke spullen nodig om je kantoor wat meer als eigen te laten voelen maar zonder dat het je eigen huiskamer wordt natuurlijk***... Ik hoop dat hier mogelijkheden voor zijn. 

*** Er is in het nieuwe gebouw eigenlijk geen ruimte om je werkplek te personaliseren. Dit is niet wenselijk in verband met de flexibiliteit en de professionele uitstraling. De ruimtes zijn neutraal en uniform ingericht en dit moet zo blijven. Dit klinkt streng, maar dat is nodig om deze uitgangspunten te bewaken.